Wyjazdy Powroty Tęsknoty z pokolenia na pokolenie - Forum dla pracujących na morzu ich rodzin i przyjaciół ludzi morza

Daniela Gdańsk · Gość

Od dwóch pokoleń mężczyźni w mojej rodzinie byli marynarzami (dziadek i ojciec). Wychowałam się w domu, w którym mężczyzna (ojciec) był w domu gościem, świętem, bohaterem, jednak z mego dziecinnego punktu widzenia bardzo go brakowało. Jest bardzo barwną osobą, jego opowieści o dalekich portach, o życiu i pracy na morzu były dla mnie niezwykle ekscytujące, czasem budziły grozę, gdy dotyczyły zdarzających się na morzu sytuacji niebezpiecznych. Przedstawiał je jednak mając baczenie na nasze lęki, w formie zabawnej, umniejszając faktycznie grożące jemu i innym niebezpieczeństwo.

Oczekiwanie na jego powrót, przygotowywanie ulubionych potraw, przygotowanie domu na przyjęcie, porównywalne z takimi jak z okazji Świąt Bożego Narodzenia lub Wielkanocy. Wracał do nas pachnący świetnym tytoniem i klasyczną kiedyś wodą po goleniu „Old Spice” , często zimą na przekór wszystkiemu opalony, ogorzały...
Nieprzystosowany do życia na lądzie, dysponujący domownikami jak podległymi mu na statku marynarzami, zapominający o tym, że przy dzieciach się nie klnie, starający się być dobrym ojcem i mężem, co nie przychodziło mu bez trudności.

Po mniej więcej dwóch tygodniach, sielanka domowa mijała, widać było, że choć zajmował się przeróżnymi rzeczami, remontował mieszkanie, budował meble, naprawiał sprzęt domowy, tzw. złota rączka – to stawał się nerwowy i coraz częściej wspominał o powrocie na morze. Brakowało mu pracy silnika w tle, wiatru, kiwania, przestrzeni...
Potem zabierał swoje rzeczy i wypływał w długi przeważnie rejs, najczęściej półroczny. Śmiałyśmy się z mamą, że ledwie minął główki portu w domu coś się psuło (z mieszkania na gdańskiej Żabiance widać zatokę i wypływające statki).
Pamiętam, że zawiązywałam sobie wokół szyi jego ulubiony sweter, pachnący nim i „Old Spice’m”, zawsze tęskniłam i bałam się z mamą o niego, jednak nie zdecydowałam się na ułożenie sobie życia z marynarzem (Tata usilnie się o to starał!).
Ale życia daleko od morza sobie nie wyobrażam

sympatyczny obłoczek · Gość

Gdy byłam jeszcze dość małą dziewczynką, moi rodzice utrzymywali częste kontakty z rodzicami Georginy Tarasiuk , znanej wszystkim ze swych piosenek ,,niedorosła miłołość " i innych, która objawiła się jako wielki talent w programie ,, Szansy na sukces", śpiewając piosenkę ,, Dłoń " Natalii Kukulskiej.Oni bywali u nas, ja często bywałam u nich. Jej tata, także przez wiele lat był marynarzem i ciężko mu było rozstać się z morzem. To strasznie wciąga. Pamiętam jak jej mama ciągle go prosiła, a wlaściwie nie tyle prosiła co mówiła, że sa młodym małżeństwem i ona i strszy brat ( miał wtedy ok 0,5 roczku) Giny strasznie go i jego miłości potrzebują, co było niemal jednoznaczne, a jego ciągle brakuje, gdyż pływa po morzu. Kontakt był wtedy bardziej utrudniony, gdyz to było 20 lat temu. Tak mijały lata. W końcu zrezygnował. Między czasie urodziło się jeszcze dwoje dzieci: Gina i Pamelka. Aktualnie tworzą szczęścliwą rodzinę. On pracuje na miejscu, bierze czynny udział w wychowaniu dzieci i jest wspaniale. Ale z tego co zauważyłam, dla marynarzy ciężko jest zrezygnować z morza, potem ciągle im tego brakuje, a ich drugim połowom nie pozostaje nic innego jak tylko czekać i tęsknić.